Rożek angielski

INSTRUMENT 

Rożek angielski

NAZWA 

Jest myląca – instrument nie pochodzi z Anglii i nie należy do rodziny rogów. Pierwotna niemiecka nazwa instrumentu engellisches Horn nawiązywała do przedstawianych w sztuce instrumentów anielskich (niem. Engel – anioł). W wyniku nieporozumienia Engellisch Horn (róg anielski) został potem zamieniony na English Horn, czyli rożek angielski.

HISTORIA

Rożek angielski powstał ok. 1720 r. przez dodanie do oboju myśliwskiego (lub oboju tenorowego) gruszkowatej drewnianej czary. Nazwa pojawiała się regularnie we włoskich, niemieckich i austriackich zapisach nutowych od 1741 r., zwykle we włoskiej formie corno inglese. W 1770 skomponowano na rożek pierwszy koncert solowy. Do dziś jest popularnym instrumentem solowym, kameralnym i orkiestrowym, odgrywa zwłaszcza ważną rolę w muzyce symfonicznej i operowej.

BUDOWA 

Instrument składa się z podłużnej rury, zakończonej charakterystycznym gruszkowatym rozszerzeniem. Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane są klapami. Korpus instrumentu tradycyjnie wykonywany jest z twardego drewna albo z tworzyw sztucznych.

ODMIANY

Rożek angielski jest większą odmianą oboju.

KLUCZ/TRANSP. 

Transponuje o kwintę czystą w dół.

TECHNIKA GRY 

W rożek dmie się ze stosunkowo dużym ciśnieniem, a jednocześnie niewielką ilością powietrza za pośrednictwem cienkiej, metalowej rurki (nazywanej esem od kształtu litery „S”), w której umieszczony jest stroik. Powietrze przepływając pomiędzy dwoma listkami trzciny w stroiku wywołuje ich wibrację. Klapy umożliwiają zmianę wysokości dźwięków. Dźwięk rożka jest głęboki, śpiewny i melancholijny.

AMBASADOR 

Dominik Wollenweber (solista Filharmonii Berlińskiej)

CIEKAWOSTKA 

Rożek angielski powstał najprawdopodobniej na Śląsku! Wynalazła go wrocławska rodzina Weigel.

PRZYKŁAD MUZ.

Antonin Dvořák – solo rożka angielskiego w II części Largo z Symfonii nr 9 „Z nowego świata”