Tuba

INSTRUMENT 

Tuba

NAZWA

Z łac. tubus (trąbka)

HISTORIA

Pierwszą tubę, według pomysłu muzyka armii pruskiej, zbudował w 1835 r. Johann G. Moritz z Berlina. Jednak nie był to instrument, jaki znamy współcześnie. Ze względu na rosnące w orkiestrach dętych zapotrzebowanie na nisko brzmiące instrumenty blaszane, 10 lat później czeski konstruktor Vaclav Franz Červený zbudował tubę kontrabasową. Zastosował w niej nowoczesny system zaworów obrotowych (rotacyjny).

BUDOWA 

Tuba to długa, blaszana rura rozpoczynająca się ustnikiem, wielokrotnie zwinięta w kształcie elipsy, rozszerzająca się i zakończona czarą głosową umieszczoną po prawej stronie grającego. Instrument zaopatrzony jest w wentyle tłokowe lub obrotowe (od 4 do 6).

ODMIANY

Eufonium, zwane tubą tenorową, helikon – pionowy, skręcony rodzaj tuby (z gr. helicos – zwinięty), suzafon – odmiana helikonu o bardzo dużej czarze głosowej, umieszczonej nad głową grającego. 

KLUCZ/TRANSP. 

Tuba jest instrumentem nietransponującym (in C). Partię zapisuje się w kluczu basowym.

TECHNIKA GRY 

Jak we wszystkich instrumentach dętych blaszanych, dźwięk na tubie wydobywa się poprzez wibracje warg grającego. Osiągnięcie pełnej skali chromatycznej jest możliwe dzięki systemowi wentyli i rurek (krąglików), przedłużających strumień powietrza.

AMBASADOR 

Zdzisław Piernik (tubista)

CIEKAWOSTKA 

Międzynarodowy Dzień Tuby obchodzony jest w pierwszy piątek maja.

PRZYKŁAD MUZ.

Modest Musorgski – Bydło z Obrazków z wystawy