Skrzypce

INSTRUMENT 

Skrzypce 

NAZWA

Włoska nazwa violino pochodzi od rodziny viol, czyli grupy instrumentów smyczkowych, które popularne były od XV wieku. 

HISTORIA

Skrzypce wywodzą się od instrumentów, które używane były już w XI w. (fidel, viole czy polskie gęśle). Współczesne skrzypce pochodzą jednak od skrzypiec barokowych, które swoją formę przybrały ok. połowy XVI w. Obecnie skrzypce są nieco większe od barokowych przodków i wykonywane z innych materiałów, a smyczek ma inny kształt. 

BUDOWA 

Skrzypce składają się z drewnianego pudła rezonansowego z dwoma otworami w kształcie litery f, do którego przymocowana jest szyjka z główką w kształcie ślimaka i podstrunnicą zakończoną komorą, w której znajdują się kołki. Mają 4 struny. Instrument podpiera się brodą na podbródku, a dźwięk wydobywa za pomocą drewnianego smyczka z końskim włosiem. 

ODMIANY

Współcześnie grywa się także na skrzypcach barokowych (mniejszych, ze strunami z jelit i wygiętym smyczkiem). W XVI w. istniały też małe skrzypce o stroju innym niż tradycyjne. Odmianą skrzypiec z pięcioma strunami jest quinton. 

KLUCZ/TRANSP. 

Zapis nutowy w kluczu wiolinowym (skrzypcowym); instrument nietransponujący; możliwe jest jednak przestrojenie strun ze standardowego stroju (g, d1, a1, e2) na inny, zaproponowany przez kompozytora – taki zabieg nazywa się skordaturą. 

TECHNIKA GRY 

Skrzypce mają wiele możliwości technicznych. Grać na nich można smyczkiem (arco), a także szarpać struny palcami (pizzicato). Na skrzypcach można wykonywać dwudźwięki, a nawet akordy.

AMBASADOR 

Henryk Wieniawski (skrzypek i kompozytor epoki romantyzmu), Niccolo Paganini (wirtuoz skrzypiec i kompozytor epoki romantyzmu), Antonio Stradivari (lutnik) 

CIEKAWOSTKA 

Skrzypce mają duszę! Dusza to drewniany kołek umieszczony w środku pudła rezonansowego, który łączy drewniane płyty. 

PRZYKŁAD MUZ. 

Niccolo Paganini – Kaprys nr 24 op. 1