Klarnet

INSTRUMENT 

Klarnet

NAZWA

Pochodzi z języka włoskiego. Clarinetto oznacza mniejsze clarino – rodzaj trąbki.

HISTORIA

Poprzednikiem współczesnego klarnetu jest prosty instrument z pojedynczym stroikiem – chalumeau, używany w późnym baroku i wczesnym klasycyzmie. Niemiecki konstruktor Johann Christoph Denner na początku XVIII w. udoskonalił jego konstrukcję, nadając mu formę obojową: wydłużył go, zbudował z kilku części i dodał dwie klapy. W 1720 roku dodano lejkowatą czarę głosową, a w roku 1812 wprowadzono system 13 klap. W takim kształcie instrument funkcjonuje w muzyce do dziś.

BUDOWA 

Klarnet to cylindryczna rura zakończona nieco rozszerzoną czarą głosową. Posiada mechanizm klap zakrywających otwory palcowe. Drgania pojedynczego stroika (kawałka trzciny) powodują powstawanie dźwięku. Stroik jest umieszczony w płasko ściętym ustniku za pomocą metalowej obręczy zwanej ligaturą. Klarnet składa się z 5 części: ustnika, baryłki, górnej i dolnej części korpusu oraz czary głosowej.

ODMIANY

Odmiany klarnetów związane są z ich skalą i transpozycją. Rozróżniamy klarnety B, A, Es oraz większe odmiany: bassethorn, klarnet basowy, klarnet kontrabasowy.

KLUCZ/TRANSP. 

Jest instrumentem transponującym – klarnet B o sekundę wielką w dół, a klarnet A o tercję małą w dół.

TECHNIKA GRY 

Technika gry na klarnecie polega na zadęciu w ustnik, na którym znajduje się rezonujący stroik. Metalowe klapy obsługiwane palcami umożliwiają wydobycie różnej wysokości dźwięków. Powstaje miękki i soczysty dźwięk, którego charakterystyczną cechą jest łatwość zlewania się z barwą innych instrumentów.

AMBASADOR 

Sharon Kam (izraelska klarnecistka), Carl Maria von Weber (kompozytor), David Krakauer (muzyk klezmerski)

CIEKAWOSTKA 

Na pierwszych klarnetach grali oboiści, dlatego nie mogły być używane w orkiestrze łącznie z obojami.

PRZYKŁAD MUZ.

George Gershwin – Błękitna rapsodia – solo klarnetu