Trąbka

INSTRUMENT 

Trąbka

NAZWA

Z dawnego niem. trumba, stąd i włos. tromba. Pierwotne znaczenie w niem.: „bęben”, nie „trąba”.

HISTORIA

Początki współczesnej trąbki to archaiczne instrumenty z pustej gałęzi, muszli lub trzciny, związane z obrzędami magicznymi. W starożytnym Rzymie trąby miały rolę militarną. W średniowieczu proste instrumenty bez zaworów były wykorzystywane do grania fanfar, stały się przy tym atrybutem książąt i rycerstwa. Najwcześniejsze wzmianki o trąbce w esowatej formie pochodzą z 1400 r. Nieco później pojawiły się instrumenty przypominające już te dzisiejsze, ale dopiero w 1813 r. trąbkę wyposażono w wentyle, co umożliwiło wydobycie wszystkich dźwięków skali.

BUDOWA 

Trąbka składa się z metalowej mosiężnej rury, skręconej w pętlę. Z jednej strony zakończona jest kielichowym ustnikiem, a z drugiej czarą głosową w kształcie dzwonu. Trzy tłokowe zawory umożliwiają zmianę wysokości dźwięku. 

ODMIANY

Oprócz najpopularniejszej trąbki B istnieje wiele odmian w innych strojach: in C, D, Es, F lub A. Oprócz nich występuje trąbka basowa (transponuje o oktawę w dół), piccolo (o oktawę w górę) i kieszonkowa (niewielkich rozmiarów).

KLUCZ/TRANSP.

Trąbka in B transponuje o sekundę wielką w dół. 

TECHNIKA GRY 

Dźwięk wydobywa się poprzez wibracje warg grającego na ustniku. Osiągnięcie pełnej skali chromatycznej jest możliwe dzięki systemowi wentyli i rurek (krąglików). Brzmienie trąbki może być łagodne i melancholijne bądź ostre i potężne. Ponieważ jest to instrument donośny, w celu osiągnięcia delikatniejszego brzmienia stosuje się tłumiki.

AMBASADOR 

Louis Armstrong (muzyk jazzowy)

CIEKAWOSTKA

W baroku tak wysoko ceniono umiejętności trębaczy, że byli oni najlepiej opłacanymi muzykami swoich czasów.

PRZYKŁAD MUZ.

Joseph Haydn – Koncert na trąbkę Es-dur cz. I