Cytra

INSTRUMENT 

Cytra 

NAZWA

Gr. kitara, łac. cithara może pochodzić od nazwy starożytnej khitary.

HISTORIA

Cytra wywodzić się może już z instrumentów starożytnych, np. kitary, ale pierwsze wzmianki na temat cytry pojawiają się ok. XV w. Związana była głównie z rejonem Alp, ale z czasem zyskała popularność w innych krajach europejskich. 

BUDOWA 

Cytra ma płaskie pudło rezonansowe, zwykle w kształcie zaokrąglonego trapezu z otworem. Posiada ok. 30–40 strun. Ma także gryf z progami, nad którymi umieszczonych jest jeszcze 5 strun melodycznych. Stroi się ją, przekręcając kołki za pomocą specjalnego klucza.

ODMIANY

Cytra alpejska (ma więcej strun basowych i większe pudło), cytra akordowa (ma większe pudło i nie ma progów), cytra koncertowa (posiada gryf podobny do gitarowego). 

KLUCZ/TRANSP. 

Instrument nietransponujący 

TECHNIKA GRY

Na cytrze gra się szarpiąc struny metalowym pierścieniem. Tylko struny melodyczne podlegają skracaniu za pomocą dociskania ich na wybranym progu. 

AMBASADOR 

John Sebastian (amerykański muzyk rozrywkowy), Anton Karas (kompozytor muzyki filmowej) 

CIEKAWOSTKA 

W XX w. coraz więcej amatorów rozpoczynało grę na cytrze, dlatego powstawały też jej uproszczone wersje. 

PRZYKŁAD MUZ.

Anton Karas – The Third Man Main Theme