Klawikord

INSTRUMENT 

Klawikord 

NAZWA

Pochodzi od gr. chordo i łac. clavis.

HISTORIA

Pierwsze wzmianki o klawikordzie pochodzą już z XVI w. Wykształcił się on z monochordu wielostrunowego. Przez wieki udoskonalano klawikord, np. rozszerzano jego skalę czy ulepszano mechanizm. W XVIII instrument przeżył wielki renesans, jednak w 2. połowie wieku został wyparty przez fortepian i klawesyn. 

BUDOWA

W małej, płytkiej skrzynce między zaczepami a kołkami umieszczone są struny. Po prawej stronie skrzynki znajduje się deska, w której są kołki. Na niej znajduje się płyta rezonansowa, która sięga aż do najwyższego klawisza. Klawisze połączone są z tangentami (listewkami), które przyciskają struny. 

ODMIANY

Klawikord bundfrei (wolny) – liczba strun jest równa liczbie klawiszy 

KLUCZ/TRANSP. 

Instrument nietransponujący 

TECHNIKA GRY 

Na klawikordzie wykonywać można efektowne ozdobniki. Ma on bardzo delikatne brzmienie i lekkim dotknięciem klawisza można pobudzić strunę.

AMBASADOR 

Carl Philipp Emanuel Bach (kompozytor epoki klasycyzmu), Peter Dickinson (kompozytor XX w.) 

CIEKAWOSTKA

P. E. Bach (syn J. S. Bacha) bardzo cenił brzmienie klawikordu.

PRZYKŁAD MUZ.

Peter Dickinson – Sonatina na klawikord op. 18