Mandolina

INSTRUMENT 

Mandolina 

NAZWA

Wywodzi się od mandory (sopranowej lutni), której nazwa z kolei pochodzić może od perskiego pandura i arabskiego dambura.

HISTORIA

Poprzedniczką mandoliny była wspomniana sopranowa lutnia (mandora). Natomiast samo określenie „mandolina” pierwszy raz pojawia się w XVII w. W XIX w. została udoskonalona przez rodzinę Vinaccia. 

BUDOWA

Pudło rezonansowe jest zaokrąglone od spodu i posiada otwór rezonansowy, a przy brzegu strunnik, do którego umocowane są struny. Mandolina ma szyjkę z gryfem z progami. Zakończona jest główką ze śrubkami, do których przymocowanych jest 8 strun. 

ODMIANY

Mandolina barokowa, mandolina neapolitańska, mandriola (dwunastostrunowa mandolina) 

KLUCZ/TRANSP. 

Struny strojone kwintami w parach; instrument nietransponujący 

TECHNIKA GRY

Podstawową techniką gry jest tremolo, czyli szybkie powtarzanie tego samego dźwięku. 

AMBASADOR 

Orville Gibson (opatentował konstrukcję mandoliny), Bill Monroe (amerykański muzyk gatunku bluegrass)

CIEKAWOSTKA 

Mandolina była też instrumentem wykorzystywanym w muzyce ludowej.

PRZYKŁAD MUZ.

Antonio Vivaldi – Koncert na mandolinę C-dur