Pozytywki

NAZWA 

Z łac. organum positivum (organy dające się położyć), od positum (oparty, uzasadniony)

HISTORIA

Pierwszą pozytywkę, a właściwie muzykujący zegarek kieszonkowy, wykonał zegarmistrz z Genewy w 1796 r. W XIX w. pojawiły się instrumenty w formie drewnianej skrzynki, często bogato zdobionej. Stopniowo mogły wygrywać coraz bardziej skomplikowane melodie. Były popularne aż do wynalezienia gramofonu (początek XX w.)

BUDOWA 

Pozytywka wydaje dźwięki wskutek zaczepiania metalowymi wypustkami umieszczonymi na obrotowym wałku (lub płycie) o odpowiednio ułożone zęby metalowego grzebienia. W zależności od układu wypustek powstaje inna melodia. Wałek jest wprawiany w ruch za pomocą sprężynowego mechanizmu napędowego. Obudowa pozytywki może przybierać fantazyjne kształty, dawniej były ukrywane w zegarkach, w formie książki lub tabakierki, lub też reprezentacyjnych mebli dużych rozmiarów.

ODMIANY

Pozytywki występują w różnych formach i rozmiarach.

KLUCZ/TRANSP. 

Instrument mechaniczny – nie dotyczy.

TECHNIKA GRY 

Aby uruchomić pozytywkę, wystarczy otworzyć pudełko lub w inny sposób uruchomić mechanizm sprężynowy.

AMBASADOR 

Antoine Favre-Salomon (zegarmistrz, twórca pierwszej pozytywki)

CIEKAWOSTKA 

Niemiecki kompozytor Karlheinz Stockhausen skomponował w latach 1974-75 utwór Tierkreis (Zodiak) na 12 pozytywek.

PRZYKŁAD MUZ. 

Tip Tap Toe – The Bestest Friend