Harmonika szklana

INSTRUMENT 

Harmonika szklana

NAZWA 

Benjamin Franklin pierwotnie nazwał ją armonica od wł. armonia (harmonia).

HISTORIA

Najwcześniejsze wzmianki o graniu na szkle pochodzą z 1492 r., ale ostateczną formę harmonice szklanej nadał w 1761 r. Benjamin Franklin. Do Polski przybyła w XVIII w. z Niemiec i Austrii. Najbardziej popularna była na przełomie XVIII i XIX w.

BUDOWA 

Wewnątrz drewnianej skrzynki znajduje się kilkadziesiąt szklanych talerzy, które różnią się wielkością i strojone są chromatycznie. Za pomocą pedału wprawiane są w ruch, a dotknięcie wilgotnym palcem wprawia je w drgania i powstaje dźwięk o określonej wysokości.

ODMIANY

Przodkiem harmoniki szklanej jest harfa szklana, czyli instrument zbudowany ze szklanych kieliszków, których ranty pociera się wilgotnym opuszkiem.

KLUCZ/TRANSP. 

Instrument nie transponuje; zapis nutowy na dwóch pięcioliniach (jak dla fortepianu)

TECHNIKA GRY 

Poprzez pocieranie szklanych talerzy wilgotnym opuszkiem powstaje przenikliwy dźwięk, który podobno mógł doprowadzić nawet do obłędu.  

AMBASADOR 

Benjamin Franklin (twórca instrumentu), Wolfgang Amadeusz Mozart (kompozytor okresu klasycyzmu)

CIEKAWOSTKA 

Instrument cieszył się popularnością także wśród monarchów. Maria Antonina brała lekcje gry na harmonice szklanej.

PRZYKŁAD MUZ. 

Wolfgang Amadeusz Mozart – Adagio na harmonikę szklaną