Altówka

INSTRUMENT 

Altówka 

NAZWA

Polska nazwa altówka nawiązuje do tego, że instrument ten jest altowym przedstawicielem rodziny skrzypcowej.

HISTORIA

Tak jak skrzypce, altówka pochodzi z rodziny viol, czyli instrumentów smyczkowych. W XVI w. włoskie określenie viola dotyczyło wszystkich viol, nie tylko współczesnej altówki. Kształt altówki wyniknął z ewolucji różnych instrumentów (najczęściej viol). Instrumenty te często różniły się wielkością i detalami. Jednym z pierwszych lutników, który wykonywał altówki, był Andrea Amati (XVI w.). Z czasem rozmiar altówki został zredukowany. 

BUDOWA 

Altówka ma budowę podobną do skrzypiec. Ma drewniane pudło rezonansowe z otworami w kształcie litery f, szyjkę z podstrunnicą zakończoną główką w kształcie ślimaka i 4 struny. Jest jednak większa. Współcześnie ma od ok. 38 do 48 cm długości. Smyczek altówki jest dłuższy i cięższy niż skrzypcowy. 

ODMIANY

Altówki mają różne rozmiary. Te większe zwykle są instrumentami koncertowymi, gdyż większe pudło rezonansowe zapewnia głębszy dźwięk.

KLUCZ/TRANSP. 

Zapis nutowy w kluczu altowym i wiolinowym; instrument nietransponujący

TECHNIKA GRY 

Gra na altówce wykorzystuje technikę skrzypcową. Altówka ma jednak głębsze i niższe brzmienie.

AMBASADOR

Georg Philip Telemann (kompozytor epoki baroku), Andrea Amati (lutnik) 

CIEKAWOSTKA 

Pierwszym dziełem, w którym pojawia się część zadedykowana altówce jest Sonata pian’ e forte Giovanniego Gabrielego z roku 1597. 

PRZYKŁAD MUZ.

Georg Philipp Telemann – Koncert na altówkę G-dur